Discoursethiek

Discoursethiek (Duits: Diskursethik) is een ethische of morele theorie die de geldigheid van normen baseert op het argumentatieve consensus waardoor de norm tot stand komt. De discoursethiek vertrekt vanuit de idee dat achter elke morele discussie een zekere rationaliteit schuilgaat, die de discussie ook net mogelijk maakt, en de onder ideale omstandigheden gevormde consensus tussen de discussiepartners wordt beschouwd als het fundament voor een morele norm.^[1][2] Dit soort ethiek is vooral ontwikkeld binnen het werk van de Duitse filosoof Jürgen Habermas, maar is bijvoorbeeld ook terug te vinden in het werk van personen als Karl-Otto Apel en Seyla Benhabib. De Amerikaanse filosoof en socioloog G. H. Mead wordt als voorloper van dit soort ethiek gezien.^[3]

1. ↑ Becker, M., Lexicon van de ethiek, Uitgeverij Van Gorcum, 2007, p. 107.
2. ↑ Werner, Micha, H., Diskursethik, 2002, p. 2. Bezocht op 01-05-2012.
3. ↑ Bohman, James & Rehg, William, "Jürgen Habermas", Stanford Encyclopedia of Philosophy, 2011, bezocht op 01-05-2012. Gearchiveerd op 26 april 2023.